Streptococcus uberis

Po stłumieniu występowania bakterii Streptococcus agalactiae i Staphylococcus aureus w hodowli Streptococcus uberis jest najczęstszym patogenem zapalenia wymion u krów mlecznych. Zapalenie gruczołu mlekowego ma zwykle pełzający rozwój, skomplikowane leczenie i częste nawracające infekcje. Streptococcus uberis ma zdolność stopniowego atakowania gruczołów mlekowych jeden po drugim i często obserwujemy infekcję na różnych etapach rozwoju w kilku kwartałach jednocześnie. W przeszłości Streptococcus uberis był uważany za tak zwany patogen ze środowiska (środowiskowy), który powoduje głównie subkliniczne zapalenie wymion o charakterze przewlekłym.

Zgodnie z obecnym poglądem istnieje więcej szczepów tych paciorkowców, które rozprzestrzeniają się drogą kontaktową, a w 1990 roku wyróżniono także nowy gatunek Streptococcus parauberis, który jest bardziej agresywny, ma zdolność niszczenia tkanki wymienia i ma wyższą oporność na antybiotyki. 

Wzrost liczby zapalenia wymion wywoływanego przez bakterię Streptococcus uberis wynika z kilku czynników: złej higieny, stresu, osłabienia funkcji układu odpornościowego. A także w przypadku wykrycia patogenów zapalenia wymion w hodowli, terapię ustala się „jednostkowo” w zależności od najpoważniejszego patogenu (np. Staphylococcus aureus ostre zapalenie wymion…), wprowadza się protokół leczenia gronkowców, który ustępuje jako pierwotnie dominanujący patogen, Streptococcus uberis przeżywa, rozprzestrzenia się w stadzie i pojawia się w momencie wystąpienia dużej liczby nawracających zapaleń wymion.